درمان بیرون زدگی دیسک کمر بدون جراحی
معمولا برای درمان بیرون زدگی دیسک کمر از روش های غیر جراحی استفاده می شود. این روش ها عبارتند از:
مراقبت از خود
درد ناشی از بیرون‌زدگی دیسک در اکثر موارد بعد از چند روز بهتر می‌شود و ظرف ۴ ـ ۶ هفته کاملا آرام می‌شود. کاهش فعالیت، یخ/ گرما درمانی و مصرف مسکن‌های بدون نسخه به بهبود فتق دیسک کمک می‌کند.
- استراحت: با استراحت کردن فرصت التیام را به بدن‌تان بدهید و در این مدت به‌خوبی از خودتان مراقبت کنید. مراقبت صحیح شامل استراحت‌های کوتاه، برای مثال سی دقیقه‌ای و سپس راه رفتن یا انجام دادن تمرین‌های سبکی می‌شود که پزشک معالج‌تان آنها را توصیه کرده است. از انجام دادن فعالیت‌هایی، مانند خم شدن و بلند کردن اشیا و حرکات چرخشی که درد را تشدید می‌کند، خودداری کنید. به آرامی حرکت کنید و اگر دچار درد شدید، فعالیتی را که در حال انجام آن هستید، متوقف کنید. از درمان طب فیزیکی که شامل حرکات اصلاحی و خاص بهبود دهنده‌ٔ وضعیت‌تان می‌شود، بهره بگیرید.
- کیسهٔ یخ: ناحیهٔ دردناک در ابتدا متورم و ملتهب است. در این مدت به‌جای کیسهٔ یخ، باید یخ روی موضع بگذارید تا ورم و التهاب کم شود و درد آرام شود. کیسهٔ یخ را هر یک ساعت به مدت ۱۵ دقیقه روی ناحیهٔ دردناک بگذارید. درد بعد از سه تا چهار ساعت یخ درمانی تاحدی تسکین پیدا می‌کند. یخ درمانی را به این صورت ادامه بدهید که ابتدا کیسهٔ یخ را روی دیسک برجسته بگذارید و سپس یخ را روی دیگر ناحیه‌های درگیر، مانند عصب‌های دردناک پایین پا قرار دهید. توصیه‌های پزشک یا متخصص طب فیزیکی دربارهٔ مدت زمان و دفعات استفاده از یخ درمانی را رعایت کنید.
- گرما درمانی: گرم کردن عضلات گرفته و دردناک را آرام می‌کند و جریان خون را بهبود می‌دهد، در نتیجه اکسیژن بیشتری به عضلات و مواد مغذی بیشتری به دیسک آسیب دیده می‌رسد. درباره مدت زمان و تناوب یخ درمانی و گرما درمانی با پزشک معالج‌تان مشورت کنید.
درمان دارویی
پزشکان داروهای مسکن، داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs)، شل کننده‌های عضلانی و استروئیدها را برای درمان بیرون‌زدگی دیسک کمر تجویز می‌کنند.
- داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن و سلکسیب برای کاهش التهاب و تسکین درد مصرف می‌شود.
- مسکن‌هایی مانند استامینوفن (تایلنول) درد را تسکین می‌دهد، اما اثر ضدالتهاب داروهای NSAIDs را ندارد. مصرف مسکن و NSAIDs در درازمدت منجر به زخم معده و مشکلات کلیوی و کبدی می‌شود.
- شل کننده‌های عضلانی مانند متاکاربامول، کاریسوپرودول و سیکلوبنزاپرین برای کنترل گرفتگی‌های عضلانی تجویز می‌شود.
- استروئیدها برای کاهش ورم و التهاب عصب‌ها تجویز می‌شود. این داروها به صورت خوراکی و با دوز کاهشی در یک دوره پنج روزه مصرف می‌شود. مزیت استروئید این است که درد را تقریبا بلافاصله، ظرف ۲۴ ساعت تسکین می‌دهد.
تزریق استروئید
تزریق استروئید تحت هدایت فلوئوروسکوپی اشعه ایکس انجام می‌شود. متخصص ترکیبی از کورتیکواستروئید و داروی بی‌حسی را در فضای اپیدورال ستون فقرات تزریق می‌کند. این دارو با هدف کاهش ورم و التهاب عصب‌ها در نزدیکی ناحیه‌ی دردناک تزریق می‌شود. درد حدود نیمی از بیماران بعد از تزریق اپیدورال آرام می‌شود، هرچند نتیجه‌ی این تزریق موقتی است. برای رسیدن به اثر کامل درمان لازم است که تزریق تکرار شود. مدت زمان تسکین درد از چند هفته تا چند سال متغیر است. تزریق استروئید در کنار طب فیزیکی یا تمرین‌های اصلاحی خانگی انجام می‌شود.
طب فیزیکی برای درمان فتق دیسک
طب فیزیکی غالبا نقش مهمی در بهبود فتق دیسک دارد. مدالیته‌های طب فیزیکی علاوه بر تسکین درد، به بیمار یاد می‌دهد که چطور با بدن خود رفتار کند که در آینده دچار آسیب‌دیدگی نشود. تکنیک‌های طب فیزیکی مختلفی برای درمان بیرون‌زدگی دیسک به کار برده می‌شود. درمان‌های پسیو (غیرفعال)، شامل ماساژ بافت‌های عمقی، گرما و سرما درمانی، تحریک الکتریکی (مانند TENS) و هیدروتراپی (آب درمانی) بدن را شل می‌کند.
تزریق پی آر پی برای درمان فتق دیسک
درمان با پلاسمای سرشار از پلاکت (PRP) درمانی ایمن، مؤثر و کاملا طبیعی برای درمان مفصل‌های آسیب دیده به شمار می‌آید. برای به دست آوردن پی آر پی ابتدا مقدار کمی خون از خود بیمار گرفته می‌شود و در سانتریفیوژ چرخانده می‌شود تا پلاکت‌های آن تغلیظ شود؛ سپس این محلول در ناحیهٔ آسیب دیده تزریق می‌شود. پژوهش‌های پزشکی و مطالعات گسترده مزایای بی‌شمار PRP را برای بیماران دردمند مبتلا به فتق دیسک ثابت کرده است، این درمان توانایی بدن را برای التیام‌بخشی خود به روشی طبیعی افزایش می‌دهد.
اوزون تراپی
گاز اکسیژن ـ اوزون (لینک به مقاله اوزون تراپی) در دیسک برجسته تزریق می‌شود. اوزون مستقیماً داخل دیسک تزریق می‌شود و حجم داخل دیسک را کاهش می‌دهد. این کاهش حجم پی‌آمد اکسیداسیون پروتئوگلیکان‌ها یعنی پروتئین‌هایی است که داخل مرکز ژله‌ای دیسک وجود دارند. بعد از کاهش حجم دیسک، فشار روی عصب‌ها نیز کم می‌شود. کم شدن فشار نیز تسکین درد را به دنبال دارد.
طب سوزنی
متخصص طب سوزنی سوزن‌های بسیار ظریفی را در نقاط معینی از سطح بدن فرو می‌کند. طب سوزنی نقاطی را تحریک می‌کند که در امتداد مریدین‌های (معادل گذرگاه‌های عصبی) آسیب دیده در اثر فتق دیسک قرار دارند؛ در نتیجه فرایند التیام با افزایش یافتن جریان خون تسهیل می‌شود. همچنین طب سوزنی بدن را تحریک به تولید اندورفین، یعنی مسکن طبیعی بدن می‌کند. سوزن‌های طب سوزنی ۲۰ ـ ۴۰ دقیقه در بدن باقی می‌ماند. برای دستیابی به بهترین نتیجه ممکن توصیه می‌شود که درمان چند بار تکرار شود.